SİRKİN KAPISINDAN DÖNDÜĞÜM GECE
Bir insanın yaşamının en önemli kısmı, iyilik ve sevgi adına yaptığı küçük adsız ve anımsanmayan eylemlerdir.
Ergenlik dönemimdeydim ve babamla sirk bileti kuyruğunda bekliyorduk. Sonunda, gişeyle aramızda bir tek aile kalmıştı. Bu aile beni çok etkiledi. Tümü de on iki yaşın altında sekiz çocukları vardı. Çok varlıklı olmadıkları her hallerinden belliydi. Üzerlerindeki giysiler pahalı şeyler değildi ama tertemizdi.
Çocukların tümü, babalarının arkasında ikişerli sıra olmuş, el ele ve terbiyeli terbiyeli; sıranın kendilerine gelmesini bekliyorlardı. Sirkte görecekleri, palyaçolar, filler ve değişik şeyler hakkında konuşuyorlardı. Daha önce sirke gitmedikleri, konuşmalarından belliydi. Anneyle baba, gururla çocuklarının önünde duruyorlardı. Onlar da el ele tutuşmuşlardı.
Gişedeki memur; babaya, kaç bilet istediklerini sordu. Baba, gururla:
“İki tane eşimle kendim, sekiz tane de çocuklarım için bilet istiyorum” diye yanıtladı onu.
Gişe memuru biletlerin bedelini söyledi. Annenin eli, babanın elinden ayrıldı ve başı öne düştü. Babanın dudakları titremeye başladı.
Baba, gişeye biraz daha yaklaştı ve:
“Ne kadar dediniz?” diye sordu. Gişe memuru, biletlerin bedelini yineledi. Adamın o kadar parası yoktu. Şimdi nasıl dönüp, çocuklarına, onları sirke götürecek kadar parası olmadığını söyleyecekti? Babam, onları görünce elini cebine soktu, cebinden bir 20 dolar çıkardı ve yere düşürdü. Sonra yere eğildi, parayı yerden aldı, adamın omzuna dokundu ve ona:
“Affedersiniz, bu para cebinizden düştü” dedi. Adam olan biteni anlamıştı. Dilenmiyordu ama çok çaresizdi. Utanç duyduğu ve çok üzüldüğü bu durum karşısında yapılan yardımı minnetle karşılamıştı. Babamın gözlerinin içine baktı, eli iki elinin arasında, yirmi doları aldı. Dudakları titrerken, babama:
“Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim bayım. Bu yaptığınızın, benim ve ailem için önemi çok büyük” dedi. Biz babamla arabamıza bindik ve evimize döndük.
O gece sirke gidemedik, ama bunun hiç önemi yoktu.
